Martin's blog: Brengers van vrede

26-04-2022

Elke dag zie ik ze in mijn tuin. Het paartje Turkse tortels. Twee kleine, vaalbruine duifjes die drinken uit mijn waterschaal en elkaar het hof maken op de nok van het dak. Vogeltjes die liefdevol met hun snaveltjes op het kopje van de ander kroelen. Elk jaar brengen ze meerdere nesten groot.

Soms in een conifeer, soms in een boom. Veel jongen overleven de buurtkatten, sperwers en haviken niet. Toch gaat het deze gevleugelde vredebrengers jaren voor de wind.

Turkse tortels
Turkse tortels heten zo omdat ze tot 1900 eigenlijk alleen maar in Klein-Azië broedden. Maar sindsdien is er veel veranderd. Toen het Ottomaanse rijk zijn laatste dagen inging, begon de zegetocht van zijn gevleugelde onderdanen. Eind jaren dertig van de vorige eeuw kwamen ze al in de gehele Balkan voor.

Toen de mensheid halverwege de jaren veertig verdwaasd ontwaakte uit de grootse nachtmerrie uit de recente geschiedenis waren de Turkse tortels in een groot deel van Nederland al geen onbekendheid meer. In 1950 mocht ook Nederland zich verheugen in een broedgeval van deze gevederde Turken. Anno 2022 komen ze in heel Europa voor. Alleen IJsland moet het nog zonder deze vredesduifjes stellen.

Mijn liefde voor de Turkse tortel gaan lang terug. In het dorpje waar ik opgroeide sierden ze in de jaren zeventig de elektriciteitsdraden waarmee de huizen in de straat van stroom werden voorzien. Grote groepen waren altijd te vinden bij de opslag van voedermaïs bij de boer om de hoek. En soms vond je de treurige resten die waren achter gelaten door een sperwer of havik.

Later is vooral hun enorme uitbreiding me gaan intrigeren. Wat heeft de verovering van Europa na al die eeuwen in gang gezet? Waarom was deze soort ineens zo succesvol? Is er een specifieke reden voor, of is het toeval? En een andere vraag: Wat is het nut van die zwarte ring in hun nek?

Oude liefde roest niet
Ik zal altijd wel een zwak houden voor Turkse tortels. Die kleine, vaalbruine donderstralen die schuin omhoog vliegen om dan in een soort duikvlucht op hun doel afvliegen. Wanneer ik in het voorjaar in mijn achtertuin van de voorjaarszon geniet, zie de tortels elkaar het hof maken op het dak aan de overkant. Soms wordt er geknokt met een indringer of wordt de hofmakerij door een dikke houtduif verstoord. Op een ander moment schik ik van ze wakker, wanneer ze in de vroege ochtend mijn vensterbank hebben uitgekozen om elkaar te begroeten.

Brengers van vrede?
Een duif brengt natuurlijk helemaal  geen vrede. En vredelievend zijn ze ook niet, onderling kunnen ze stevig knokken. Toch houd ik mezelf graag voor de gek. Want een beetje meer vrede is hard nodig. Toch?

Martin is stadsecoloog van gemeente Den Haag. Voor het Haagse Groen neemt hij je elke maand mee op pad, de stadsnatuur in. Meer blogs lezen van Martin? Dat kan op de pagina Op pad met Martin

 

 


Lees ook: 
Meer groen, vogels en vlinders in je tuin? Zo doe je dat!
Doe mee met het NK Tegelwippen

 

Nieuwsbrief

Niets meer missen van onze verhalen over het Haagse Groen en de stadsnatuur? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Aanmelden

 

 
Cookie-instellingen